De crew van Phillipine Airlines van vlucht 434 maken zich klaar voor vertrek van de Filipijnse hoofdstad Manilla naar Ninoy Aquino Airport. De piloten krijgen toestemming om op te stijgen, en daarna verliep alles volgens schema. Een stewardess vraagt aan de passagiers om koffie of sap. 1 van de passagiers loopt naar de wc, waarna hij weer op zijn plek ging zitten. Daarna verplaatste hij een paar rijen naar voren. De stewardess merkt dat op, maar ze dacht dat het wel normaal is. Het vliegtuig, de Boeing 747-283B, landt volgens schema op Ninoy Aquino Airport.

 

Alle passagiers stappen uit, waaronder ook die stewardess. De volgende vlucht was van Ninoy Aquino Airport naar Narita International Airport in Tokyo. De vlucht verloopt wat traag. Tijdens de vlucht verloopt het rustig. 1 van de passagiers hoort onder zijn stoel een alarm afgaan.

 

De stoel van een Japanse zakenman ontploft en het vliegtuig week uit naar rechts. De crew reageert en helpen de slachtoffers voor en achter de ontplofte stoel. 1 van de leden van de crew trok de Japanse Zakenman uit een gat dat door de explosie is veroorzaakt. Nadat hij hem uit het gat had gehaald, merkt het hem op dat hij een deel van zijn onderlichaam heeft verloren. Ondanks zijn verwondingen overleed hij. 1 van de gewonden had dringend eerste hulp nodig.

 

De piloten wilden een noodlanding maken, maar waar? Tokyo lag 3 uur voor hen. Uiteindelijk vinden ze in de buurt een vliegveld, 70 minuten verwijderd.

De co-piloot maakte contact met het luchtverkeersleiding op vliegveld Naha op het eiland Okinawa. Maar de luchtverkeersleider begrijpt niet wat de co-piloot bedoelt. Ook de gezagvoerder probeert het maar de luchtverkeersleider begrijpt hem ook niet. Het wordt een tijdje stil, waarna een Amerikaanse luchtverkeersleider het overnam. De Amerikaan begreep het meteen en gaf hen toestemming om te landen.

De gezagvoerder probeert te sturen, maar de besturing reageert niet. De gezagvoerder telde af van 3 naar nul, waarna hij de automatische piloot uitschakelde. Ze waren niet zeker van of het veilig verliep. Kon het uitzetten van de automatische piloot een manoeuvre maken waardoor het toestel neerstort? Na het uitzetten gebeurde er niets. De gezagvoerder probeerde het toestel nog een keer te besturen, maar het systeem reageerde niet. De gezagvoerder gaven minder vermogen aan de rechter kant, en lieten de linker motoren meer vermogen geven, waardoor het toestel naar links beweegt. Maar door al deze handelingen duurde het een uur voordat ze een bocht konden maken. 

 

Hulpdiensten versnellen naar de landingsbaan waar het toestel zou moeten landen. Ambulance personeel worden er op af gestuurd. Het vliegtuig landde veilig op de landingsbaan, en de gewonden werden meteen afgevoerd naar het ziekenhuis.

 


ONDERZOEK

De National Transportation Safety Board gaat er op af, maar vind niets dat wijst op een ongeluk. De CIA krijgt hier lucht van en gaat er ook op af. Het zou namelijk gaan om een terroristische aanslag. De verdachte was Ramzi Yousef, bommenspecialist van Al Qauda die in 1993 de garage van de World Trade Center in New York City hebben verwoest. De CIA zocht deze terrorist al heel lang, en dit kan het moment zijn waarop ze hem kunnen oppakken.

Hulpdiensten gearriveerd voor de WTC in 1993

 

In een hotel in de Filipijnen vluchten 2 mensen het gebouw uit. Een medewerker gelooft hun smoes niet die ze hebben gebruikt kort nadat ze uit hun kamer gingen. De medewerker gelooft hen niet en belt de politie, waarna hij ook de brandweer belde. De medewerker trof rook aan in hun kamer. De brandweer arriveert, maar de rook is al weg, waarna ze weer vertrokken. De politie doet daar de zaak, waarna ze een meneer betrapte die in dat kamer verbleef. De man vluchtte het gebouw uit. De politie agent die daar onderzochte schoot mis, maar de vluchtende man struikelde over een boomstam, en wordt opgepakt.

 

Na een ondervraging blijkt het dat hij de laptop wilde meenemen, dat hij een hulpje was van een bommenspecialist genaamd Ramzi Yousef en dat hij voor Al Qaeda werkt. De onderzoekers onderzochten de laptop, en vonden een kleine tiental aan informatie. Op deze laptop staat ook dat de bom in vlucht 434 slechts een test was, en dat er meerdere bomaanslagen volgden. 

 

De CIA arriveert in de Filipijnen, maar Ramzi Yousef was al verdwenen. De CIA startte een zoektocht in zijn eigen land, Pakistan. Na onderzoek blijkt dat Ramzi Yousef en zijn hulpje chemicaliën verbrandde voor een nieuwe bom. het verhitten mislukte, waardoor er rook in het hotelkamer ontstond. Na een paar dagen wordt Ramzi Yousef opgepakt in zijn huis. Hij was op dat moment bezig met een nieuwe bom, en dit keer een krachtigere bom dan van vlucht 434.

 

Er is 1 persoon omgekomen en 6 slachtoffers, maar er is geluk bij een ongeluk. Als Ramzi Yousef de bom een stoel naar achteren had geplaatst, dan had het schade aangebracht aan de centrale kerosine tank. Hierdoor had het toestel kunnen exploderen. Maar door een vertraging werd het personeel van vlucht 434 en de passagiers overgeplaatst naar een andere Boeing 747 variant, werdt een brand in de kerosine tank vermeden.

 

Na een overhoring bleek het dat Ramzi Yousef de bom in onderdelen door de douane heen kreeg. Hierdoor werdt het niet gezien als een bom. Ramzi zette het in het toestel de bom pas in elkaar. De bom bleek een Mark II-microbom te zijn. De explosief was nitroglycerin en andere ingrediënten waren glycerin, nitraat, zwavelzuur en kleine hoeveelheden nitrobenzeen, zilverazide en aceton. De draadjes van de bom zaten verstopt in Ramzi Yousef's zool van zijn schoen, die net onder de detectiesensoren zaten van de detectiepoortjes van het vliegveld. 


De duurdere, maar betere detectiepoortjes waren op dat vliegveld niet, omdat ze niet verplicht waren. Tegenwoordig zijn de wel verplicht, en is zelfs een flesje water dat buiten het vliegveld gekocht is niet toegestaan.